Η φωτογραφική αυτή συλλογή θέλει να εκφράσει την αντίληψη ότι οι καιροί στη Κύπρο αλλάζουν με πολύ γρήγορο ρυθμό. Η συλλογή είναι χωρισμένη σε τέσσερις ενότητες.

Η πρώτη αφορά τα πουλιά. Ως φωτογράφος του Ορνιθολογικού Συνδέσμου Κύπρου, ήμουν υπεύθυνος για την οπτική καταγραφή κάθε πληγωμένου πουλιού που έφερναν για περίθαλψη. Τα περισσότερα είναι θύματα κυνηγών και δυστυχώς φτάνουν πολύ αργά για αποτελεσματική περίθαλψη. Τα σκοτωμένα όντα μοιάζουν σαν σκουπίδια σε χάρτινα κιβώτια που περιμένουν τους σκυβαλοσυλλέκτες.

Με τα πουλιά έχουν σχέση και τα σκιάχτρα, που αποτελούν το θέμα της δεύτερης ενότητας. Όσο υπάρχουν πουλιά θα υπάρχουν και σκιάχτρα, όμως και τα δύο τώρα είναι υπό την απειλή της εξαφάνισης. Τα σκιάχτρα-κούκλες χρησιμοποιούνται πολύ στα ορεινά χωριά της Κύπρου και, παρ’ όλο που είναι σχεδόν ανίκανα σαν φύλακες, ωστόσο ευδοκιμούν σαν αναπόσπαστο μέρος της λαϊκής παράδοσης. Σήμερα οι κούκλες αυτές φέρουν μια αλλόκοτη, αποκαλυπτική ιδιότητα καθώς αιωρούνται κρεμασμένες από τα κλαδιά, σαν να μην νοιάζονται για το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται, αν και είναι αυτό που τις μεταμορφώνει.

Τα νεκροταφεία αυτοκινήτων αποτελούν τη τρίτη ομάδα, η οποία στόχο έχει να καταδείξει την καταναλωτική νοοτροπία μας, όπου τίποτα δεν αντέχει στο χρόνο και όλα αντικαθιστούνται γρήγορα στην πιο πρόσφατη εκδοχή τους, αφήνοντας τα παλιά στην αποσύνθεση.

Τέλος, τα εγκαταλειμμένα μεταλλεία από όπου οι άνθρωποι πήραν όλα όσα ήθελαν, εγκαταλείποντας τα υπόλοιπα.